Suistimal Edilen Bir Kısım Ayetler: Necm Suresi 3 ve 4. Ayetler Örneği
Necm Suresi 3 ve 4. ayetleri, Kur'an'ın birçok ayeti gibi anlamı en çok tahrif edilen ayetlerden biridir. Daha doğrusu ayet grubudur. Önce bütünlük içerisinde ayete bir bakalım;
وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى
3. ayet: Ve mâ yentiku ani'l heva (kendi heva ve hevesinden konuşmaz)
4. ayet: İn huve illâ vahyun yûhâ ( o anca vahyolunandır.)
Şimdi bu iki ayeti ele aldığımızda 4. ayetten 3. ayete atıf vardır ki bu da Peygamberin Allah'ın kelamı, emri olarak tebliğ ettiği kapsamı vurgulamaktadır.
Ancak günümüzde ve geçmişte Allah adına yalan söylemek, Allah'ın kitabı vasıtasıyla çıkar elde etmek, kitleleri kendi amaçları doğrultusunda kanalize etmek isteyenlerin ilk yaptığı iş Peygambere yalan isnad etmek olmuştur. Bunu da Allah'ın kitabı ile yapmışlardır.
Peki bu ayetin ''kullanım alanları'' nereler olmuştur?
İlk ve en bilinen konu hadis savunusu tabi ki. Hadislerdeki akıl dışılıkları, Kur'an'a aykırılıkları örtbas etmek, hadislere mukaddes bir çerçeve kazandırmak isteyen herkes vahy-i gayri metlüv denilen çok elim bir iftirayı Peygambere reva görmüşlerdir.
Bu algıya göre Peygamber Kur'an dışı da vahiy almaktadır. İşin ilginç ve mantıksız olan yanı vahiy olan şey nasıl Kur'an dışı olabilir? Eğer böyleyse nasıl vahiy olabilir? Bu durumda peygamber Allah'tan aldığı vahyi ya tebliğ etmemiştir ya da tebliğ etmişse de kendi şahsi görüşü olarak lanse etmiştir. Oysa biz biliyoruz ki Yüce Allah Hakka Suresi 44,45 ve 46. ayetlerde açıkça bu konuda Peygambere tazir söz konusudur.
dolayısı ile vahy i gayrı metluv açık bir biçimde Peygambere iftiradır. Hadisler gayr ı metluv ayetler değildirler.
Peki bu gibi teorileri ortaya atarken referans aldıkları Necm Suresi 3 ve 4. ayetler gerçekte ne söylüyor?
Başta da söylendiği gibi ''o hevasından konuşmaz sadece ona vahiy olunandır'' lafzı Kur'an'ın bütünlüğü içinde Peygamberin tebliğ ettiği ayetlerin çerçevesini çizmektedir.
Bir beşer olarak Peygamberin ağzından çıkan her kelimenin vahiy olduğunu iddia etmek aklın sınırlarını aşmak değilse sahtekarlık olduğu aşikardır.
Bunu savunabilen kişilere şunu sormak gerek o halde; Peygamber eşinden su istedi; ayet, birine kızdı o da ayet. Peki bir beşer olarak ''Ben de ancak sizin gibi bir beşerim(Fussilet Suresi 6. Ayet)'' diyen peygamberin insani yönü nerede kaldı o halde?
Dolayısı ile Allah'ın düşmanlarınca en akıl dışı biçimde tevil olunan ayetlerden birkaçıdır Necm suresi.
İşte örnekleri;
https://www.youtube.com/watch?v=J_ri_3s8now
ve şii versiyon;
https://youtu.be/v1qgPBQN4Rw?t=5490
Kuşkusuz en doğrusunu bilen Allah'tır.
Saygılarımla.
وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى
3. ayet: Ve mâ yentiku ani'l heva (kendi heva ve hevesinden konuşmaz)
4. ayet: İn huve illâ vahyun yûhâ ( o anca vahyolunandır.)
Şimdi bu iki ayeti ele aldığımızda 4. ayetten 3. ayete atıf vardır ki bu da Peygamberin Allah'ın kelamı, emri olarak tebliğ ettiği kapsamı vurgulamaktadır.
Ancak günümüzde ve geçmişte Allah adına yalan söylemek, Allah'ın kitabı vasıtasıyla çıkar elde etmek, kitleleri kendi amaçları doğrultusunda kanalize etmek isteyenlerin ilk yaptığı iş Peygambere yalan isnad etmek olmuştur. Bunu da Allah'ın kitabı ile yapmışlardır.
Peki bu ayetin ''kullanım alanları'' nereler olmuştur?
İlk ve en bilinen konu hadis savunusu tabi ki. Hadislerdeki akıl dışılıkları, Kur'an'a aykırılıkları örtbas etmek, hadislere mukaddes bir çerçeve kazandırmak isteyen herkes vahy-i gayri metlüv denilen çok elim bir iftirayı Peygambere reva görmüşlerdir.
Bu algıya göre Peygamber Kur'an dışı da vahiy almaktadır. İşin ilginç ve mantıksız olan yanı vahiy olan şey nasıl Kur'an dışı olabilir? Eğer böyleyse nasıl vahiy olabilir? Bu durumda peygamber Allah'tan aldığı vahyi ya tebliğ etmemiştir ya da tebliğ etmişse de kendi şahsi görüşü olarak lanse etmiştir. Oysa biz biliyoruz ki Yüce Allah Hakka Suresi 44,45 ve 46. ayetlerde açıkça bu konuda Peygambere tazir söz konusudur.
Eğer (peygamber) bize isnat ederek bazı sözler uydurmuş olsaydı mutlaka onu kudretimizle yakalardık.
Sonra da onun şah damarını mutlaka keserdik.
dolayısı ile vahy i gayrı metluv açık bir biçimde Peygambere iftiradır. Hadisler gayr ı metluv ayetler değildirler.
Peki bu gibi teorileri ortaya atarken referans aldıkları Necm Suresi 3 ve 4. ayetler gerçekte ne söylüyor?
Başta da söylendiği gibi ''o hevasından konuşmaz sadece ona vahiy olunandır'' lafzı Kur'an'ın bütünlüğü içinde Peygamberin tebliğ ettiği ayetlerin çerçevesini çizmektedir.
Bir beşer olarak Peygamberin ağzından çıkan her kelimenin vahiy olduğunu iddia etmek aklın sınırlarını aşmak değilse sahtekarlık olduğu aşikardır.
Bunu savunabilen kişilere şunu sormak gerek o halde; Peygamber eşinden su istedi; ayet, birine kızdı o da ayet. Peki bir beşer olarak ''Ben de ancak sizin gibi bir beşerim(Fussilet Suresi 6. Ayet)'' diyen peygamberin insani yönü nerede kaldı o halde?
Dolayısı ile Allah'ın düşmanlarınca en akıl dışı biçimde tevil olunan ayetlerden birkaçıdır Necm suresi.
İşte örnekleri;
https://www.youtube.com/watch?v=J_ri_3s8now
ve şii versiyon;
https://youtu.be/v1qgPBQN4Rw?t=5490
Kuşkusuz en doğrusunu bilen Allah'tır.
Saygılarımla.
Yorumlar
Yorum Gönder